تا چند کنیم از تو قناعت به نگاهی.

تا کی می خوای بری پشت ابر و گاهی یه وزشی یه نرمشی نشون بدی و دل مارو ببری.
تا کی میشه حال و هوای با تو بودن و خواست ولی نداشت.
تا کی باید دنبالت کنیم و یه ثانیه نیم نگاهی قسمتمون بشه و باز پرت شیم تو هیاهوی نگاه های مد دار خسته کننده
 

پ.ن: تا کی.

پ.ن۲: "راه صعب است،ولی با گره و گیر تو را می خواهم."

صدا کن مرا...صدای تو خوب است...

دیگر تو را میان غزل گم نمیکنم

تا چند کنیم از تو قناعت به نگاهی...